1) Rijm 1) Rijm 
(vrouwelijk rijm of slepend rijm) Term uit de prosodie waarmee die vorm van rijm wordt aangeduid waarbij rijmvrager en rijmgever een tweesyllabige rijmklank hebben waarvan de eerste syllabe beklemtoond is, zoals in(vrouwelijk rijm of slepend rijm) Term uit de prosodie waarmee die vorm van rijm wordt aangeduid waarbij rijmvrager en rijmgever een tweesyllabige rijmklank hebben waarvan de eerste syllabe beklemtoond is, zoals in
Term uit de prosodie waarmee die vorm van rijm wordt aangeduid waarbij rijmvrager en rijmgever een tweesyllabige rijmklank hebben waarvan de eerste syllabe beklemtoond is, zoals in: - Nu loop ik langs de wegen Het hart met stille pijn doorregen (P. van Ostaijen, VW Poëzie, dl. 1, 1979, p. 78). Synoniem: slepend rijm.
Zie bij volledig rijmZie bij volledig rijm
Rijm waarbij sprake is van een toonloze lettergreep, die volgt op de rijmende lettergreep. Vrouwelijk rijm is het synoniem voor slepend rijm. Voorbeeld: dijken kijken Andere vormen van rijm zijn het mannelijk of staand rijm en het glijdend rijm: zie daar.Rijm waarbij sprake is van een toonloze lettergreep, die volgt op de rijmende lettergreep. Vrouwelijk rijm is het synoniem voor slepend rijm. Voorbeeld: dijken kijken Andere vormen van rijm zijn het mannelijk of staand rijm en het glijdend rijm: zie daar.